Lake Taupo

(21-02-2014, 20.57)
Hoi lieve allemaal,

Hoe is het daar? We zijn benieuwd hoe het met jullie gaat! 
Inmiddels ook wel een beetje benieuwd hoe Nederand het op de olympische spelen doet (er werd ons verwijten gemaakt door een aantal obers van een tapas-restaurant in Wellington, dat we hiervan niet op de hoogte waren whaha...).

Hier hebben we in ieder geval helemaaaal geen idee van winter...Het was vandaag benauwd en 26 graden, dat vinden ze hier ook uitzonderlijk warm!

Maar laten we even vertellen wat we sinds het vorige bericht allemaal hebben beleefd: na queenstown zijn we naar Mount Cook National Park gereden. We hebben daar een wandeling gemaakt in de Hooker Valley van ongeveer 3 uur naar gletsjermeren. Het water was zo koud dat je handen gingen tintelen als je het voelde. Was een mooie en niet te moeilijke wandeling en het was warm, maar toch bewolkt. Bij de camping hadden we bij de receptie Joe ontmoet, die werkt bij de helikoptermaatschappij en houdt ook van vissen, dus hij had Bou een goede visplek aangeraden. Dus wij 's avonds richting visplek (helaas niks gevangen), maar daar was Joe ook en hij zei dat hij wel wat van de prijs van een helikoptervlucht kon afhalen als we de volgende ochtend mee wilden. Dus na lang twijfelen hebben we besloten dat te doen. We hebben ongeveer een half uur gevlogen, inclusief een landing op een bergrug, in de sneeuw. Dat was een machtige ervaring en we kwamen heel dicht bij de top van mount cook, wat ook erg bijzonder was. 
Hierna hebben we nog een wandelingetje gemaakt in de Tasman valley, naar de "blue lakes", die eigenlijk gewoon bruin waren. Toen zijn we doorgereden naar lake Tekapo (zeg tikkapoo), wat een prachtig blauw meer is. Daar hebben we heerlijk gezwommen om even af te koelen.

De volgende dag hebben we bij datzelfde meer een wandeling gemaakt, mount john op en dan langs het meer weer terug. Was een mooie wandeling en het was prachtig weer. Toen gingen we weer "on tour" met onze BEDMOBIEL (ons kenteken begint met BED, vandaar ons koosnaampje). Onderweg naar Christchurch hebben we ons vermaakt in het auto-en landbouwmachinesmuseum van een of ander klein dorpje. 

Die avond gekampeerd vlakbij Christchurch en de dag erna voor het eerst opgesplitst. Marleen kon in het ziekenhuis spreken met wat interessante mensen in de Nieuw-Zeelandse ouderenzorg (echt supercool, dankzij anne margriet, was echt superleerzaam) en Bou had alvast wat tijd om Christchurch te verkennen. Deze stad is op 22-02-2011 voor het laatst getroffen door een ernstige aardbeving en de gevolgen hiervan zijn fysiek nog heel erg te zien (ingestortte gebouwen, bouwputten, etc.), maar ook de  inwoners zijn nog steeds erg aangedaan. Hier beseften we ook dat we de abel tasman track een dag te laat hadden geboekt, omdat we op de laatste dag ook de ferry hadden geboekt. Gelukkig konden we de track nog 1 dag naar voren verschuiven...

De dag erop zijn we naar Akaroa gereden, ongeveer 87km van Christchurch. Dit gebied bestaat uit allemaal losse baaien. Het was wederom prachtig weer en we hebben wat rondgewandeld in het kleine en schattige stadje (waar op dat moment een cruiseschip, de oosterdam, vol Amerikanen leegliep). Maar wij hadden geluk want wij hadden een cruise geboekt om te gaan zwemmen met dolfijnen. Dus hup in een wetsuit gehezen en op zoek naar dolfijnen die met ons wilden spelen. Maar wij waren iets slimmer dan de rest van de groep, want toen we eindelijk in het water lagen, zwommen we iets verder van de boot af en de dolfijnen kwamen veel meer bij ons dan bij de anderen, vooral bou vonden ze leuk om mee te spelen. Wat een ervaring, het was magisch!!!!!! Het zijn Hectordolfijnen, die alleen in nieuw zeeland voorkomen, ze zijn kleiner dan andere dolfijnen, maar superlief en speels. Die avond in de tuin van een hostel gekampeerd, omringd door hardfluitende krekels en naast een stromend beekje.


Volgende bestemming was Punakaiki, waar zich de pancake rocks bevinden. Dit was eigenlijk de eerste keer dat we de tent moesten opzetten met regen. We hebben inmiddels al een duidelijke taakverdeling bij het opzetten en inklappen van ons heerlijke huisje en ons record is nu 20min!!! De dag erna dus de pancake rocks bezocht (in de stortregen) en nog wat door de plaatselijke grotten gedwaald. 


Next stop was Motueka, vlakbij Abel Tasman national park, waar we een avondje hadden te besteden voordat we aan de vijfdaagse track zouden beginnen. Dus hebben we lekker thais gegeten, omdat de volgende dagen weer uit blikvoer zouden bestaan...

De Abel Tasman track was erg leuk, we hadden prachtig weer, er waren witte stranden met blauw water en we hebben zelfs kunnen snorkelen. Verder was het wel zwaar om met de backpack te lopen die gepakt was voor 5 dagen met voedsel, kleding, zwemspullen, kookspullen, slaapzak, etc. Vier nachten slapen in een hut, waarbij je met 13 anderen in 1 groot knuffelhok (en 6 anderen in 1 bed) ligt, is ook weer eens wat anders dan met z'n 2en in ons knusse tentje haha. Vooral als er 3 nachten ook een baby aanwezig is (ook al was ie wel heel lief hoor...). De laatste nacht hadden we een 2persoonskamer met 1 stapelbed, wat een luxe!!

Om weer terug te komen bij de auto, hadden we een watertaxi geboekt en omdat we die dag 3 uur moesten lopen en 3,5 uur de tijd hadden, liepen we de laatste dag flink door. Bergop ging alles goed, bergaf viel marleen, met backpack en al, een stukje naar beneden. Stomme actie en wat schaafwondjes, maar nog vervelender enkel erg bezeerd. Gelukkig kwamen er 2 andere meiden die achter ons liepen, langs, met een first aid kit en een enkelbrace. Dus de volgende anderhalf uur konden we in ieder geval nog afmaken. Helaas werd de enkel die dag erna steeds dikker, dus snel anti-ontstekingsgel, verband en een brace gekocht (en nu gaat het veeeeeel beter). 


Inmiddels waren we in Picton, want we zouden de volgende dag de ferry naar wellington hebben. Zo gezegd zo gedaan. De oversteek was heel erg mooi, leuk door de fjorden. De dag in Wellington doorgebracht in het prachtige national museum, waar we zoveel wijzer zijn geworden over alles en nog wat over nieuw zeeland. 's avonds doorgereden naar upper hut, 25km van wellington om te kamperen. Ondertussen kwam er een flinke mist opzetten en het vliegverkeer werd stilgelegd. Toen besloten dat we nog niet klaar waren in wellington dus de volgende dag weer terug en lekker rondgewandeld en de berg op met de cable car, snel in de botanic garden gekeken en een mkoi uitzicht over de stad.


's middags doorgereden naar North Palmerston, omdat we het niet zouden redden tot lake Taupo. Best een groot stadje, maar niet echt interessant. Hier in n-z kun je bij de meeste campings je telefoon in de gezamenlijke keuken leggen en laten liggen om op te laden. Vanochtend kwamen we erachter dat dat hier dus NIET kon, bou zn telefoon was weg. Dat was #?@$,!$",*#"!#,*$"... dus wij een briefje opgehangen in de keuken, aangifte gedaan, simkaart geblokkeerd, toen we, voordat we verder wilden rijden, gebeld werden door de campingbazin, de telefoon was afgegeven. Een vaste gast had hem uit voorzorg meegenomen vannacht, omdat hij mensen zag rondhangen die hij niet vertrouwde....thanks mike!!!! 


Daarna dus doorgereden naar Taupo, het grootste gletsjermeer van  n-z. Morgen gaan we met een boot over het meer naar de grootste rivier van n-z naar de watervallen varen en waarschijnlijk naar de markt, het museum en de thermische baden op onze camping.


Overmorgen moeten we helaas opsplitsen, omdat we graag een mooie wandeling in tongariro wilden doen (+/- 7 uur), maar marleen kan dat niet met de voet, omdat dit een pittige wandeling schijnt te zijn. (Dus Bou moet lopen en marleen gaat naar een andere berg, met de kabelbaan omhoog en daar een klein rondje doen). Heel jammer, maar het is niet anders!!


Nu kwam vandaag het besef dat we nog maar 2,5 week te gaan hebben, dit is VEEL TE KORT, en we moeten nog zo veel zien...

We gaan ons best doen.

De batterij van de tab is bijna leeg en de lader onvindbaar, dus veel liefs van ons voor jullie xxxxxxxx